วันพฤหัสบดีที่ 14 กันยายน 2538 ขณะที่นายบอนกำลังนั่งเรียนหนังสืออยู่ที่ตึกชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มีเพื่อนนหนึ่งมาบอกข่าวว่า รู้รึยัง ไก่ ถูกรถชน ตอนนี้ อยู่ที่ รพ.ศรีนครินทร์
ได้ยินข่าวแล้วถึงกับอึ้ง นายบอนเลยเดินไปบอกน้องโจ้ในตอนพักเที่ยง น้องโจ้เป็นหลานรหัส นายบอนเป็นน้องรหัสในคณะ ของไก่ สุขใจ เพราะได้เลขท้ายรหัสประจำตัวนักศึกษาตรงกัน คือ 153 เลยต้องเป็นสายรหัสกัน พอบอกข่าวกับน้องโจ้ ก็หน้าเสียทันที บอกข่าวแล้ว นายบอนก็ตามพี่เหลาไปที่ รพ.ศรีนครินทร์ พี่เค้าพาไปที่ "ห้องเก็บศพ" ที่บริเวณนั้น เห็นเพื่อนๆ มข.ของ ไก่ สุขใจ บางคนนั่งเงียบ บางคนร้องไห้ เลยใช้สายตาสอดส่องมองไปทั่วบริเวณ เห็นป้ายที่มีข้อความว่า
"ศพ .... สุขใจ 14 ก.ย.2538 "
เห็นข้อความแล้ว อึ้ง แล้วก็ตกอยู่ในอาการเดียวกับหลายคนที่อยู่แถวนั้น
ครู่ใหญ่ เห็นเจ้าหน้าที่เข็นรถ มีผ้าคลุมร่าง ห่อศพมาขึ้นรถตู้ ส่งกลับกาฬสินธุ์
...ได้แต่มอง พูดอะไรไม่ออก ขึ้นรถกลับมากับรุ่นพี่ มาบอกน้องโจ้ แล้วก็พากันโดด Lab ทั้งพี่ทั้งน้อง เพราะทางคณะวิทยาศาสตร์ มข. จัดรถไปงานศพ รถออกเวลา 13.30 น. ไปที่วัดประชานิยม อ.เมือง จ.กาฬสินธุ์ ก็รีบขึ้นรถ เบียดๆกันไป จนมาถึงวัดประชานิยม เห็นกำลังเตรียมงานกันอย่างฉุกละหุก ศพถูกคลุมนอนอยู่บนโต๊ะ สักพัก ก็เอาผ้าคลุมศพออก เพื่อทำการเช็ดน้ำเหลืองและแต่งศพ ซึ่ง ไก่ สุขใจ อยู่ในชุดนักศึกษา ซึ่งอีกไม่นานนับจากนี้ ไก่ ใกล้จะเรียนจบแล้ว
สักพักก็มีการยกโลงศพมาตั้ง นายบอนเข้าไปช่วยปูกระดาษรองน้ำเหลืองบนโลงศพ เลยได้ยินเพื่อนของไก่ สุขใจ ที่เรียนภาควิชาสถิติด้วยกัน เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า ตอนค่ำวันที่ 13 กันยายน 2538 ประมาณ 21.00 น. ไก่ สุขใจ ขับมอเตอร์ไซต์ไปกินข้าวที่ตลาดเจริญศรี ริมถนนมิตรภาพ อยู่ฝั่งตรงข้ามกับ รพ.ศรีนครินทร์ ไปนั่งกินกับเพื่อนอีกคน อิ่มแล้วก็ขับมอเตอร์ไซต์มาเติมน้ำมันที่ปั้มคาลเท็กซ์ แล้วขับมอเตอร์ไซต์ออกมา กำลังจะเลี้ยวยูเทิร์นกลับมาเข้า มข. แต่มีรถปรับอากาศ ป.1 ชาญทัวร์ ที่จะไป กทม. วิ่งมาอย่างเร็ว มาชนรถมอเตอร์ไซต์ ... เพื่อนบางคนบอก ไก่ขับรถไปตัดหน้า บางคนบอกว่า ไก่ขับรถชิดเลน แล้วรถ ป.1 ขับปาดแซงซ้าย ขับไปชนโครม
เมื่อถูกรถชนจนเลือดท่วม จนถูกนำตัวส่ง รพ.ศรีนครินทร์ เข้าห้องผ่าตัดให้เลือด แต่ร่างกายไม่รับเลือดเลย จนถึงเช้า 14 ก.ย. มีการประกาศขอรับบริจาคเลือดกรุ๊ป O แต่ก็ช่วยชีวิตไว้ไม่ได้
ที่วัดประชานิยม บรรดาเพื่อนๆ ปี 1-4 มาร่วมงานศพกันเยอะ สโมสรนักศึกษา, นักศึกษาภาควิชาสถิติ, คอมพิวเตอร์ ก็มากันเยอะ เพราะไก่ สุขใจ ถือว่า เป็นดาวคณะ ที่วัด ได้เห็นน้องสาวของไก่ สุขใจ ที่เป็นเบาหวาน หน้าตาเหมือนพี่สาวเปี๊ยบเลย แต่ดูอ้วนกว่า ไก่ สุขใจ .... นอกจากบรรดา อาจารย์ และนักศึกษา จาก มข. แล้ว มี อ.กรรณิกา อ.ประทุมทิพย์ จาก กพส. มาร่วมงานศพด้วย อี๋ พัชราภรณ์, กบ สุจิตรา ไทยทำนัส, และ ทองเทศ ภูมูลนา ก็ช่วยงานศพเต็มที่ ตอนเย็นก็ขึ้นรถกลับ มข. ถึงตอน 2 ทุ่ม ตอน 3 ทุ่ม หลานรหัสมาปรึกษาเรื่องซื้อพวงหรีด นายบอนก็โอเค
เช้า 15 กันยายน พี่กิ่ง อดีต Roomate เพื่อนร่วมห้องพักก็มาพูดถึงเพื่อนรัก ไก่ สุขใจ อย่างอาลัย... น้องโจ้ เอ็ม หลานรหัส ก็ไปตระเวณหาซื้อพวงหรีด ไม่รู้ว่าจะไปซื้อที่ไหน เลยแวะไปถามที่ สภ.เมืองขอนแก่นจน รู้จักร้านขายพวงหรีด ซื้อมา 230 บาท และให้หลานรหัสอีกคนถือไปงานสวดอภิธรรมศพ ตอนเย็นมีเต้ย ธีระชัย, นราดล, ปุ๋ม ปิยพร, อ.บวร และเพื่อนๆที่เรียนคณะพยาบาล มาฟังสวดอภิธรรมศพด้วย กลับถึง มข. 3 ทุ่ม แล้วแวะไปหาประหยัด ยงยุทธ ที่หอพัก เล่าข่าววในให้ฟังว่า เจ้าอาวาสวัด เห็นไก่ สุขใจ ในชุดนักศึกษา กำลังจำไปพูดนำเสนอผลงานวิจัยก่อนจบปริญญาตรี หน้าตาเป็นแบบที่ไม่รู้ตัวว่า ตัวเองเสียชีวิตแล้ว
เสาร์ 16 กันยายน 2538 วันประชุมเพลิงศพของไก่ สุขใจ ขึ้นรถออกจากคณะวิทย์ตอน 13.30 น. ไปถึงฟังพระธรรมเทศนา ถวายผ้าบังสกุล ... กบ สุจิตราได้เป็นตัวแทนเพื่อนๆในคณะ ถวายผ้าบังสกุล คุณพ่อ คุณแม่ของไก่ ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด อี๋ และกบ ก็ร้องไห้ตลอด อยู่ถึงตอนวางดอกไม้จันทน์ แล้วก็ขึ้นรถกลับ มข. ตอน 16.00 น. เลยไม่ได้อยู่ถึงช่วงเผา .. แต่เพื่อนเราคงไปสู่สุคติแล้วนะ
+ + + +
ผ่านมาแล้ว 15 ปี อาจมีเพื่อนไม่กี่คน ที่จะนึกชื่อ "สุขใจ" ขึ้นมา เมื่อย้อนนึกถึงวันวานว่า มีเพื่อนคนไหนที่จากพวกเราไปแล้ว เมื่อพูดชื่อเพื่อนขึ้นมา.... หลายคนนึกไม่ออกจริงๆ หลายคนจำไม่ได้เลย หลายคนไม่เคยรู้จัก ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่ว่าจะมีคนรู้จัก มากน้อยแค่ไหน
...แต่เพื่อนที่จากไปแล้วหลายปี ยังมีคนนึกถึง พูดถึง คิดถึง เพื่อนคนนั้นย่อมมีสิ่งที่น่าจดจำจริงๆ
"ไก่ สุขใจ แสงพินิจ"
30 มีนาคม 2516- 13 กันยายน 2538
