เรื่องน่าเศร้าที่สุดของเพื่อนในรอบปี 2552 (Sad of the year 2552)

    ในรอบปี 2552 มีทั้งเรื่องที่น่ายินดี และน่าเสียใจหลายเรื่อง มีทั้งงานแต่งงาน, เพื่อนได้ลูกคนแรก, งานรับปริญญา มาจนถึงงานศพของเพื่อนและพ่อ-แม่ของเพื่อน อย่างการจากไปของพรทวี, คุณพ่อของแอ๋ง- หมอท็อป, คุณแม่ของเดียร์ ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าเศร้าทั้งนั้น แต่ที่น่าเศร้ายิ่งกว่า คือ เรื่องของเพื่อนตัดสินเพื่อน


    หลังจากพรทวีเสียชีวิต และมีงานฌาปนกิจศพ เมื่อ กรกฏาคม 2552 ประหยัดอยากทำเสื้อที่ระลึก เพื่อเพื่อน เพราะเวลาที่ผ่านไป เพื่อนหลายคน จำกันไม่ได้...หรือ ลืมเพื่อน  ในช่วงนั้นมีไอเดียต่างๆออกมา มีคนที่ไม่เห็นด้วย มีเพื่อนทักท้วงถึงรูปแบบที่จะทำ  จนมีการปรับรูปแบบ ปรึกษาหารือกัน จนปลายเดือน ส.ค. มีคู่กรณีเกิดขึ้น คือ "เก๊าะ" ในฐานะประธานรุ่นที่เพื่อนๆเลือกในงานเลี้ยงรุ่น ซึ่งเขาไม่พอใจที่ประหยัดจะทำอะไร ไม่ยอมมาปรึกษา  ส่วนประหยัดก็มีแนวทางที่จะทำในแบบของตัวเองแล้ว



เมื่อเพื่อนเห็นข้อขัดแย้ง เลยแนะให้ไปคุยกับเก๊าะ เคลียร์ใจกันดีกว่า ...เอาไงเอากัน ประหยัด องอาจ และนายบอนก็ไปที่ร้านแฟนฉันในช่วงเย็น 24 ส.ค.2552 ไปนั่งเป็นเพื่อนประหยัดรอเคลียร์ใจกับเก๊าะ


ส่วนเก๊าะ กำลังนั่งคุยกับลูกค้าอยู่ พอลูกค้าลุกไป เก๊าะก็นั่งอยู่ที่เดิม ประหยัดต้องพูดอ้อนๆ มานั่งคุยกับเพื่อนหน่อยสิ เก๊าะก็พูดอย่างมีอารมณ์ หลังจากส่งเสียงปะทะคารมครู่หนึ่ง เก๊าะก็เดินมานั่งคุยด้วย เปิดปาก ว่าๆๆๆๆ เรื่องที่ประหยัดจะทำนั้น ไม่เห็นด้วย ไม่มีประโยชน์ ว่าไปชุดใหญ่ พอประหยัดพูดชี้แจงช่วงหนึ่ง เก๊าะก็เริ่มมีอารมณ์หงุดหงิด หันมาต่อว่านายบอน และพูดทบทวนสิ่งที่เก๊าะได้รู้มาก่อนหน้านี้แล้วถามว่า เข้าใจถูกต้องมั้ย ก่อนที่จะหันมาด่านายบอน ทำไมไม่ยอมพูดยอมบอก เมื่อวานก็เจอ... ใส่ร้ายเพื่อนรึ แล้วด่าาๆๆๆๆๆว่าๆๆๆๆ ..ประหยัดพยายามใจเย็น หาจังหวะพูดชี้แจง ส่งสัญญาณมาขอเป็นคนพูดอธิบายให้เก๊าะเข้าใจก่อน เก๊าะก็มีอารมณ์ด่าๆๆๆ จนพอใจแล้วเดินหนีไป ประหยัดพยายามเดินตามไปง้อ แต่มันก็เดินหนีไม่สนใจฟัง


....ที่เดินเข้าร้านแฟนฉันในเย็นวันนั้น เพื่อมาปรับความเข้าใจ มาปรึกษาหารือ  เพื่อนมานั่งฟังเก๊าะพูดจนจบ แทนที่จะฟังเพื่อนชี้แจงบ้าง กลับเดินหนี!!


   ที่น่าผิดหวัง คือ การตัดสินคนอื่น โดยที่คู่กรณีไม่มีโอกาสชี้แจง...  ขนาดศาลจะตัดสินคดีความ ยังรับฟังทั้งฝ่ายโจทย์และจำเลย แต่ไอ้เก๊าะได้ฟังเพื่อนพูดไม่กี่คำ จนหงุดหงิดตะคอกใส่แล้วเดินหนีไป


    " กูตั้งใจนั่งฟังมึงพูดในสิ่งที่มึงอยากจะพูด แต่มึงกลับไม่สนใจฟังคนอื่นพูดมั่ง"


     เพื่อนกันก็ย่อมมีการกระทบกระทั่ง มีเรื่องเข้าใจผิดกันบ้าง หลายครั้ง ทะเลาะกัน ถึงขั้นผลักอก ยกกำปั้น แจกหมัดกันก็เลย แต่เพื่อนไม่เคยเดินหนีเพื่อน เผชิญหน้า เคลียร์กัน ไม่นานก็ชนแก้วกัน เรื่องที่คาใจกัน ก็เคลียร์กันได้ตอนนั้นเลย แล้วคบกันต่อไป

     
    มันต่างจากเรื่องที่เกิดขึ้น มีคนบอกว่า เหมือนไม่ใช่เพื่อนกัน เป็นเพื่อนห่างๆกัน เลยไม่ต้องรักษาน้ำใจกัน ไม่ต้องพูดดีๆก็ได้


   นายบอนก็คิดผิด นึกว่า วันนั้น เมื่อเก๊าะกับประหยัดเจอกัน คุยกันตรงๆ คงจะเคลียร์กันได้  ถึงแม้เก๊าะจะไม่เห็นด้วยในสิ่งที่ประหยัดจะทำ แต่ประหยัดก็มีแนวทางของตัวเองอยู่แล้ว ในตอนนั้นสิ่งที่เพื่อนหลายคนอยากเห็นคือ อยากให้เพื่อนหันหน้ามาพูดคุยกันให้รู้เรื่อง เคลียร์เรื่องที่คาใจกัน ...แต่เก๊าะก็ยังเป็นเก๊าะคนเดิม คิด พูด และตัดสินคนอื่น เหมือนที่เคยเป็นมา.....



     ผิดหวัง
    เสียความรู้สึก

      จนต้องปิดเวบ KPSCLUB เพราะถูกตัดสินว่า การประกาศข่าวต่างๆในเวบ ทุกเรื่องที่ประกาศ คือ เรื่องของเพื่อนในรุ่น ไปๆมาๆ คนทำเวบก็มีความผิดไปด้วย...เลยลบเวบทิ้งซะ เปิด kpsgang  เขียนบอก  ระบายถึง เรื่องที่ไม่มีโอกาสชี้แจงในเย็นวันนั้น
http://groups.google.com/group/kpsgang/browse_thread/thread/f37f3cbe0c439bb7

       การมาเขียนระบายบอกเพื่อนๆในเวบแบบนี้ ใครเป็นเก๊าะก็ยิ่งจะโกรธมากๆแน่นอน  "ก็แล้วทำไมวันนั้น ไม่ยอมฟังเพื่อนพูดมั่ง ใจเย็นมั่งได้มั้ย ถ้าฟัง เรื่องมันก็จบตรงนั้น


       หลังจากเขียนเปิดใจไป ก็มีเพื่อนบางคนร่วมระบายว่า เคยไปนั่งกินที่ร้านแฟนฉัน  ดูเหมือนเก๊าะจะไม่ค่อยเต็มใจที่จะต้อนรับ พอลูกค้าคนนึงเดินเข้าร้าน เก๊าะเข้าไปต้อนรับ ดูแลลูกค้าอย่างดี พูดเสียงนุ่มๆ แต่พอพูดกับเพื่อน คนละแบบเลย รู้สึกไม่ดีที่เก๊าะเห็นลูกค้าที่พึ่งเดินเข้ามาเมื่อตะกี้ กลับให้การต้อนรับและพูดดีกว่า เพื่อนที่รู้จักกัน เห็นหน้ากันมาเกิน 16-17 ปี .. เพื่อนคนนั้นรู้สึกแย่ เลยไม่เข้าร้านแฟนฉันอีกเลย



      ก็ถือเป็นเรื่องน่าเศร้าในรอบปี เพราะ เพื่อนที่เป็นตัวตั้งตัวตีในการจัดงานรวมรุ่น เสียสละเตรียมงานทุกอย่าง กลับทำแบบนี้กับเพื่อน


     "....แล้วยังไงต่อไปล่ะ เจอแบบนี้ จะมีโอกาสยกโทษให้กันรึเปล่า จะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้มั้ย " มีเพื่อนบางคนถามไถ่ เพราะไม่อยากเห็นเพื่อนขัดแย้งกัน


      "ก็อยู่ที่ตัวเก๊าะน่ะแหละ ถ้าอยากจะผิดใจกัน เลิกคบกัน มองหน้ากันไม่ได้  หรืออยากจะพูดจาเคลียร์ใจเรื่องที่ค้างคาใจให้หมดกันไป ก็อยู่ที่ตัวเค้าเอง แต่เค้าอาจจะอยากปั้นหน้าบึ้งโกรธ ไม่พูดไม่จากันไปตลอดชีวิต ก็อยู่ที่ตัวเค้าเอง เรื่องที่จะให้เพื่อนคนอื่นมาเป็นตัวกลาง อันนี้ ไม่รับรู้ด้วย เพราะตอนที่ด่า ตัดสินคนอื่น เค้าก็คิด พูด และทำด้วยตัวของเค้าเอง ถ้าจะแก้ปัญหาก็ต้องแก้ด้วยตัวเอง แต่ต้องเคลียร์ที่อื่น ไม่ใช่ที่ร้านแฟนฉัน"


    มีเพื่อนคนหนึ่งบอกว่า เก๊าะคงยังเป็นเก๊าะคนเดิม คงเลือกที่จะอยู่เฉยๆไปตลอดชีวิต เพราะเค้าก็คิดว่า เค้าทำถูกต้อง....

     ก็เป็นเรื่องน่าเศร้า ที่ความเป็นเพื่อนคงจะต้องหยุดลงแค่นี้?